Aktualności

szkolenie28102024

 

Choroba niebieskiego języka (Bluetongue) jest zakaźną chorobą przeżuwaczy, zarówno domowych jak i dzikich (chorują na nią bydło, owce i kozy, ale także sarny, jelenie, łosie, afrykańskie antylopy, wielbłądy, słonie), wywoływaną przez wirus z rodzaju Orbivirus (Reoviridae). Zwierzęta nie zarażają się bezpośrednio od siebie, a jedynie poprzez owady kłująco-ssące z rzędu muchówek,  rodzaju kuczmany (Culicoides) oraz poprzez krew lub nasienie.

Na terytorium Polski choroba niebieskiego języka podlega obowiązkowi zwalczania.

Choroba nie przenosi się na inne gatunki zwierząt gospodarskich i domowych oraz na ludzi, co oznacza, że mięso, mleko, skóry i wełna oraz inne produkty pochodzące od przeżuwaczy nie stanowią zagrożenia dla ludzi. 

Objawy

Bydło zakaża się znacznie częściej niż owce, aczkolwiek bydło choruje rzadko. Ponadto choroba ta u bydła przebiega w łagodniejszej postaci niż u owiec. Po przechorowaniu bydło może stać się nosicielem zarazka, co prowadzi do zakażania kuczmanów i przenoszenia wirusa za ich pośrednictwem na zwierzęta zdrowe.

Z uwagi na długi okres wylęgania choroby objawy kliniczne u bydła mogą nie być widoczne nawet do 60-80 dnia po zakażeniu. Jednakże jeśli wystąpią, można zaobserwować:

  • gorączkę,
  • ślinotok,
  • zaczerwienienie i obrzęk błony śluzowej jamy ustnej,
  • owrzodzenie opuszki zębowej i niekiedy końca języka,
  • zapalenie koronki i tworzywa racic, będące przyczyną kulawizny,
  • u krów mlecznych - łuszczenie się naskórka strzyków i tworzenie się strupów,
  • ronienia,
  • rodzenie zdeformowanych cieląt, przy czym deformacje dotyczą najczęściej głowy. Na zakażenie najbardziej podatne są płody w okresie rozwoju mózgu.

owiec choroba może przebiegać od zakażenia bezobjawowego lub postaci przewlekłej do nadostrej i ostrej. Można zaobserwować następujące objawy kliniczne:

  • bardzo wysoka temperatura ciała 41-42oC,
  • spadek kondycji, posmutnienie, depresja i utrata mleczności,
  • obrzęk warg, powiek i małżowin usznych,
  • silne zaczerwienienie błony śluzowej policzków i jamy nosowej,
  • drobne wybroczyny pod śluzówką jamy ustnej i nosowej,
  • owrzodzenie warg, opuszki zębowej oraz w niektórych przypadkach języka,
  • duszność, ślinotok, obfity wypływ z nosa, początkowo surowiczy, następnie śluzowo-ropny i krwawy,
  • wymioty mogące być przyczyną zachłystowego zapalenia płuc,
  • przekrwiony, obrzękły, siny i wystający z jamy ustnej język,
  • biegunka, kał z domieszką krwi,
  • kulawizna jako następstwo zapalenia koronki i tworzywa racic,
  • możliwe zapalenie płuc i zwyrodnienie mięśni,
  • ciężarne samice mogą rodzić martwe lub zdeformowane jagnięta. 



 

PLAN BEZPIECZEŃSTWA BIOLOGICZNEGO dla gospodarstw utrzymujących świnie w liczbie powyżej 300 sztuk średniorocznie

 

PLAN BEZPIECZEŃSTWA BIOLOGICZNEGO dla gospodarstw utrzymujących świnie w liczbie do 300 sztuk

 

 

logo wet

W związku z  wystąpieniem wysoce zjadliwej grypy ptaków w Polsce hodowcy drobiu powinni zachowywać szczególną ostrożność i stosować odpowiednie środki bioasekuracji minimalizujące

ryzyko przeniesienia wirusa grypy ptaków do

gospodarstwa, w szczególności:

1. Przetrzymywać drób w izolacji od dzikich ptaków;

2. Przechowywać paszę i ściółkę w pomieszczeniach zamkniętych lub pod szczelnym przykryciem, uniemożliwiającym kontakt z gryzoniami, dzikim ptactwem oraz ich odchodami;

3. Karmić i poić drób w pomieszczeniach zamkniętych, do których nie mają dostępu ptaki dzikie i ich odchody;

4. Stosować w gospodarstwie odzież i obuwie ochronne oraz po każdym kontakcie z drobiem lub dzikimi ptakami umyć ręce wodą z mydłem;

5. Stosować maty dezynfekcyjne w wejściach i wyjściach z budynków, wjazdach i wyjazdach z gospodarstwa w których utrzymywany jest drób.

 

Hodowco !!!

Pamiętaj o zgłaszaniu niezwłocznie do odpowiednich osób
i instytucji (lekarz weterynarii prywatnej praktyki, powiatowy lekarz weterynarii, wójt/burmistrz/prezydent miasta) podejrzenia wystąpienia choroby zakaźnej drobiu

Objawy kliniczne wysoce zjadliwej grypy ptaków (HPAI) u drobiu

Zwiększona śmiertelność; znaczący spadek pobierania paszy i wody; objawy nerwowe: drgawki, skręt szyi, paraliż nóg i skrzydeł, niezborność ruchów; duszności, sinica, wybroczyny, biegunki, nagły spadek nieśności.

 

UWAGA

W przypadku gospodarstw  utrzymujących więcej niż 350 sztuk drobiu średniorocznie istnieje obowiązek posiadania i wdrożenia planu bioasekuracji uwzględniającego  profil produkcji gospodarstwa oraz co najmniej:

  1. podziału gospodarstwa na strefy „czyste” i „brudne” dla osób wykonujących czynności związane z utrzymywaniem drobiu
  2. procedur wprowadzania do gospodarstwa drobiu, pasz, ściółki, materiałów pomocniczych oraz sprzętu  i urządzeń wykorzystywanych w chowie i hodowli
  3. procedur czyszczenia i dezynfekcji pomieszczeń, środków transportu i wyposażenia oraz higieny osób wykonujących czynności związane z utrzymywaniem drobiu
  4. procedur zwalczania szkodników
  5. procedur rozdziału poszczególnych stad drobiu oraz uniknięcia bezpośredniego lub pośredniego kontaktu drobiu z produktami ubocznymi pochodzenia zwierzęcego

Hapai

ASF Ulotka KPUW